Beemdgras en zachte dravik

Er zijn berichten dat opbouwwerk en herstelwerk slaagt, en anderzijds wordt er veel verwoest. En daar komt bij dat er dit jaar al meer dan 5.600 mensen om het leven zijn gekomen bij al het geweld in het al tientallen jaren door oorlog en burgeroorlog verscheurde Afghanistan.

Het grootste deel van de slachtoffers zijn Taliban. Daarnaast zijn er meer dan 600 politieagenten gedood en ongeveer 200 buitenlandse militairen van de NATO-ISAF-veiligheidsmacht en van de coalitie.

De Verenigde Naties meldden vorige maand dat er 1.200 burgers dit jaar in Afghanistan om zijn gekomen, waaronder ook heel erg veel kinderen.

Daarom dacht ik: ik plaats een prachtig gedicht van de schrijfster en dichteres Judith Herzberg op mijn blog. Het gedicht heet “Beemdgras en zachte dravik”.

Judith Herzberg

Beemdgras en zachte dravik

Dit, dan, is wat wij maken:
in Juni als de weiden gloeien
van boterbloem, zuring, klaver
en bloeiende kniehoge grassen;
een grasbouquet, in een theepot
in het gras gezet. Met onbedroefde
kinderogen vlak voor de voeten
kijken, een van de vroege
genoegens die wij delen.
Dit, dan, wat we van
ons durven verwachten:
gras, in een blauwe theepot,
apart, tussen het groeiend
uitbloeiend, doorlevend gras gezet.

Uit: Beemdgras. 6e dr. Amsterdam, 1987.

“Onbedroefde kinderogen”. Ja, zo moeten kinderogen eigenlijk overal op de wereld altijd zijn.

Zo weet Judith Herzberg op eenvoudige wijze met grote zeggingskracht een heel bijzonder gevoel uit te drukken.

En nu is het hopen dat het op een dag overal vrede zal worden.